De 'plaat' en z'n verhaal (foto 6 uit de collage)
INSPIRATIE!
Inspiratie is een toverwoord voor Paulien en Dian. Inspiratie hebben zij nodig om tot nieuwe ontwerpen en ideeën te komen waarmee zij de opdrachtgever kunnen verrassen. Inspiratie is broodnodig om te blijven ontwikkelen en dient als voedingsbodem voor het creatieve brein van Paulien en Dian. Zonder inspiratie lopen we vast in onze ontwerpen en moeten we oppassen niet in een soort van 'dodelijke routine' te vervallen.
Inspiratie halen wij uit van alles en nog wat. Zoals we in een ander verhaal al vertelden halen wij onze inspiratie voornamelijk uit de natuur. Maar om up-to-date te blijven en de laatste ontwikkelingen te volgen gaan we ook regelmatig op pad. We bezoeken de verschillende leveranciers en zijn altijd in voor een dagje struinen in een meubelzaak of een andere interieur geralateerd bedrijf. Daarnaast zien wij het als een welkom en zeer aangenaam uitje om in een inspirerende stad rond te slenteren en een museum te bezoeken. En natuurlijk zoeken we tijdens onze vakantie inspirerende plekken op om ons creatieve brein weer op te kunnen laden. Het werkt heel erg verhelderend om even niet in de studio te zijn en alle werkzaamheden even los te laten. Vaak komen we dan met een frisse blik en vol mooie ideeën weer terug op ons honk. Kortom inspiratie opdoen is een wezenlijk onderdeel van ons vak en essentieel voor het voortbestaan van Factor-W.
Altijd leuk om op onderzoek uit te gaan en te ervaren wat het onbekende ons weer brengt. Zo gingen Paulien en Dian op 18 januari 2018 vroeg op pad richting de IMM in Keulen. Een grote, breed georiënteerde, interieurbeurs. Het zou een gezellig dag worden waarin we weer veel nieuws gingen ontdekken. Om niets te missen hadden we onze route in het enorme beursgebouw "Köln Messe" al uitgestippeld. Het zou een leuke dag worden.
We stapten die ochtend al vroeg op de ICE trein die ons van Arnhem naar Keulen zou brengen. Heerlijk relaxed reizen met de trein. En zo konden we, zoals gewoonlijk als we in het bourgondische Keulen zijn, na een drukke beursdag ook even genieten van een heerlijke maaltijd en een paar lekkere Duitste biertjes. De ervaring had ons inmiddels geleerd om, als echte hollanders, ook onze eigen bammetjes voor de lunch mee te nemen. Die broodjes op de beurslvoer zijn belachelijk kostbaar en over het algemeen nog niet eens lekker ook. Zo zaten we dus bepakt en bezakt met voldoende proviand en een lekkere 'DE koffie to go' op onze gereserveerde plekken in de trein te wachten totdat deze zou vertrekken. Het was koud die dag en we hadden al een paar dagen te maken met veel wind. De afgelopen nacht was het dan ook flink tekeer gegaan en de voorspelde storm was nog niet gaan liggen. Maar ondanks het onstuimige weer vertrok de ICE op weg naar Keulen. We reden het station van Arnhem uit en zaten samen gezellig te kletsen. Nog geen kwartier verder, net over de grens, hoorden wij een vreemd geluid. Het leek alsof de trein over iets heen was gereden. Met veel gepiep en geschraap kwam de trein tot stilstand in de 'middle of nowhere!'
In eerste instantie hadden wij niet in de gaten wat er nu precies aan de hand was. Het duurde ook wel even voordat er via de intercom werd aangekondigd dat de bovenleiding was gebroken. De trein kon niet meer verder en we zouden even moeten wachten op hulp. Nou dat "even" heeft nog heel erg lang geduurd. Een eeuwigheid, zo leek het destijds. Uiteindelijk hebben we zo'n 10 uur vast gezeten in de trein. Vanwege de storm was het ook ten strengste verboden de trein uit te stappen. Gestreste zakenlui (die waarschijnlijk een belangrijke aansluiting of vergadering misten) liepen gehaast en geïrriteerd door de de trein te ijsberen. Er was er zelfs een die met van alles en nog wat dreigde als de conducteur de trein niet voor hem open deed. In het begin, toen nog wij nog het vermoeden hadden dat het allemaal zo wel opgelost zou zijn, zagen wij de sensatie er nog wel van in. Maar na een paar uur begon dat toch ook wel om te slaan in enorme verveling. Daarbij viel de stroom op een gegeven moment uit waardoor er geen verlichting meer was en de verwarming het niet meer deed. Als klap op de vuurpijl was er na verloop van tijd ook geen water meer waarmee de toiletten werden doorgespoeld. En ja, als je zo lang in die trein zit moet je écht wel een keer naar het toilet. Dus zakdoekjes mee en neusje dicht! Inmiddels zaten onze medepassagiers met verlekkerende blikken naar ons te kijken. Wát waren wij blij met onze flesjes drinken, boterhammetjes, appeltjes en het rolletje KING pepermunt. Waren wij blij dat we zo goed voor onszelf gezorgd hadden, hahahaha!
Ondertussen had Dian even een post gemaakt op de verschillende Social Media kanalen. Plien en Dian stuck in the train, hahahaha! Hilarisch vonden we het. We kregen veel respons op ons berich en bleven ook niet onopgemerkt bij een journaliste van de NOS. Op een gegeven moment had Dian telefonisch contact met haar en gaf ze live verslag van de situatie. Er is nog een gedeelte van het zogenaamde intervieuw opgenomen op de website van de NOS. Gelukkig werden we, na ongeveer tien uur in een inmiddels behoorlijk stinkende koude trein te hebben doorgebracht, verlost. We mochten er uit! Wát een opluchting! Met bussen werden we netjes teruggebracht naar het station in Arnhem. Helaas geen leuke inspirerende dag gehad op de beurs en ook geen smakelijke en sfeervolle afsluiting in het Brauhaus in Keulen deze keer. Maar goed, avontuurlijk was het wel!
